Maandag. We startten vanmorgen in Valureni met het controleren van de voedselpakketten. Daarna gingen we naar Albesti om de bestelde medicijnen in ontvangst te nemen. Nadat we deze verdeeld en gecodeerd hadden voor de Roemeense gezinnen reisden we naar Dumbraveni, waar onze gastvrouw in diepe mineur was, want bij haar man was voor de tweede keer kanker geconstateerd. Na haar verhaal te hebben aangehoord reisden we verder naar de losadressen in Medias, Velt, Copsa Mica, Sibiu en Sadu. Hier brengen we de nacht door. We kregen van het contactadres hier nog de informatie van een gesponsord gezin, dat inmiddels gescheiden is en waarvan de vrouw met twee dochters inmiddels bij een "nieuwe" man woont. De man is alleen achter gebleven met een zoon. Hij probeert als straatveger bij de gemeente het hoofd boven water te houden. Het weer was vandaag bewolkt en in de morgen af en toe wat regen bij ongeveer 16 tot 18 graden.

Dinsdag. Vanmorgen begon onze dag al voor 7 uur in Sadu. Na een heerlijk ontbijt vertrokken we samen met de mannen van de vrachtauto naar Agnita. Bij het ziekenhuis waren ze net als altijd weer erg blij met onze komst. De financiële steun die we brengen willen ze deze keer graag gebruiken voor de aanschaf van aardappelen voor de winter. Een belangrijke steun voor de patiënten! Ook de behandeltafels die we kregen van het ziekenhuis in Assen worden met enthousiasme ontvangen. Vervolgens moeten we even flink zoeken naar een familie in Nemsa. Het blijkt een erg arm dorp te zijn dat ruim 8 kilometer van de verharde weg ligt. De familie waar we moeten zijn is zeker niet rijk, maar wie in dit dorp is dat wel? De reis gaat verder naar Velt waar we een hele serie families moeten bezoeken.  De meeste indruk maakt toch wel het bezoek aan een man van een dikke 40 jaar die samen met zijn moeder in een krot van leem en koemest bivakkeert. Het dak is zo lek als een vergiet en de ratten zijn vaste huisdieren. In Sarmasu ontmoeten we de moeder van een kindje met een bloedziekte. Hij is bol van de medicijnen en met tranen in de ogen realiseer ik me hoeveel luxe wij het in Nederland hebben en hoe uitzichtloos het leven hier is als je ziek wordt. Ook een jonge man met huidkanker vertelt ons zijn verhaal. Wat een ellende, wat een emoties.   

De dag eindigt als het allang donker is in Gura Ariesului waar het een gezellig weerzien is met (na al die jaren goede) vrienden en we nog net voor de woensdag begint ons bed in rollen.

Woensdag. Vanmorgen startten we om 7 uur met het ontbijt samen met de vrachtwagenchauffeurs. De eerste twee adressen van vanmorgen waren ook bijna de laatste losadressen van de vrachtauto.  Wij regelden daar de geldenveloppen en gaven medicijnen en andere zaken af. Rond half 11 namen we afscheid van de mannen in Floresti. Zij gingen nog de laatste pakketten lossen in Oserhei, wij gingen naar Cluj. Hier moesten we bij de bank nog een aantal zaken regelen voor onze Roemeense bankrekening. We ontdekten weer waarom de Roemenen tijd en wij een horloge hebben. We schuiven als tweede aan in een rij, maar het duurt een half uur voor we aan de beurt zijn. Vervolgens doen we ons uiterste best uit te leggen waarom we de bankrekening ook in de toekomst nodig hebben. Ter plekke moeten we zelf een contract verzinnen en dan moeten nog minstens 10 handtekeningen worden gezet die vergezeld gaan van de nodige stempels. Maar dan lijkt ineens alles toch binnen de regels te passen en is het voorlopig weer geregeld. We eten nog een broodje met Marien Kroon en praten ondertussen nog even bij en vertrekken dan voor een tocht van ruim 3 uur naar het kindertehuis in Odorheiu. Hier worden we als altijd warm onthaald door de nonnen. In no time staat er een maaltijd voor ons gereed en denk maar niet dat we kunnen weigeren! Er zijn deze herfst 30 vooral jonge kinderen nieuw in het tehuis komen wonen. Er zijn 15 oudere kinderen die gaan studeren op de universiteit. Indrukwekkend is het dagelijkse gebed met alle kinderen in de kapel wat we voor het eerst meemaken. Alle 150 kinderen en enkele nonnen zijn verzameld en om de beurt (tot de kleinsten toe!)  bidden ze volgens een vast ritueel. Voor ons een prachtige ervaring om mee te maken. Zuster Emilia neemt ons nog mee naar de zolder waar ieder kind zijn eigen wasrek heeft. Dan omhelzen we de nonnen, hen in grote blijdschap achterlatend. We rijden nog door naar ons overnachtingsadres in het centrum van de stad. Morgen weer vroeg dag voor de laatste klussen. 

Donderdag. Na een vroeg ontbijt waren we vanmorgen al vroeg op weg naar Cotus. Hier ondersteunen we al enkele jaren het plaatselijke schooltje met materialen, maar vooral met een dagelijkse warme maaltijd voor de kinderen. Helaas is dit een project waarvoor we de laatste tijd steeds minder financiële steun krijgen. Het is dan ook iedere keer weer de vraag hoelang we dit project voort kunnen zetten. De kinderen en de onderwijzers zijn nog steeds elke keer erg blij met onze komst. Voor de onderwijzers is het best zwaar in dit dorp met alleen maar zigeunergezinnen. Thuis krijgen de kinderen geen enkele ondersteuning, vrijwel alle ouders zijn analfabeet. Er zijn dit schooljaar meer kinderen,  zo'n 42 kinderen op de basisschool en 25 kleuters. Vol enthousiasme vertelt de onderwijzer ons dat de kinderen nu 's middags bijscholing krijgen van een Roemeense hulporganisatie. Ook hier is men ervan overtuigd dat alleen een opleiding het verschil voor de kinderen kan maken. We kijken nog even in de kleuterklas waar de kleinste kinderen op tafel moeten zitten omdat ze er anders niet bij kunnen en de juf in haar eentje haar handen vol heeft en gaan dan richting Mitresti. Hier bezoeken we een familie die onder de meest ellendige omstandigheden met 4 kinderen probeert te overleven. We zijn hier al veel vaker geweest en worden niet meer emotioneel van deze situatie, maar het blijft een erbarmelijke situatie. In Nederland leven de dieren onder betere omstandigheden dan deze mensen. Het blijft onvoorstelbaar. We besluiten de dag bij de familie Varga in Sovata. De heer des huizes moet geopereerd worden en een nieuwe heup krijgen. In verband met infectiegevaar kan dat alleen maar vanaf oktober en tot die tijd moet hij dus pijn lijden. Wonderbaarlijk hoe het hier gaat in de ziekenhuizen, want wil je in verband met datzelfde infectiegevaar een schoon laken op je bed dan kost dat 10 RON. Ook als je na de operatie een  verpleegkundige nodig hebt om je uit bed te helpen als je  naar het toilet moet, kost dat geld. Wie dat niet heeft, plast maar in bed. Hoezo infectiegevaar? We besluiten de dag met een gezellig samenzijn met de familie Varga. Morgen hopen we aan de terugreis te beginnen.

Vrijdag. Vanmorgen vertrokken we na het speciale ontbijt van de heer des huizes tegen half tien uit Sovata. Het was toen 6 graden, maar vannacht was het afgekoeld tot 4 graden. Gedurende de dag liep de temperatuur weer op naar 21 graden. We genoten van het prachtige landschap en na een koffiestop onderweg bereikten we om kwart over drie de grens met Hongarije. Onze passage nam door de controle een klein half uur in beslag, terwijl er in 5 rijen op de grens werd gecontroleerd. Als je dat afzet tegen de overgang van de vrachtauto's ging het supersnel, want op weg naar de grens reden we langs een rij vrachtauto's van meer dan 100. Ook aan de andere kant, dus naar Roemenië, stond een rij van misschien ook wel 100. Als je met je nuchtere verstand gaat bedenken wat dit dagelijks kost, voor alleen maar een paspoortcontrole, gaan je de haren recht overeind staan. Er is in principe alleen een paspoortcontrole omdat Roemenië  (nog) geen Schengenland is en er binnen Europa vrij vervoer geldt voor mens en goederen. We bereikten dus vroeg ons overnachtingsadres, waar we eerst op het terras een drankje genomen hebben en om vervolgens onze kamer te bespreken. Daarna hebben we heerlijk gegeten en vervolgens nog even een wandeling in de omgeving gemaakt. Nu is het tijd om te gaan slapen.

Zaterdagmorgen vertrokken we, nadat we een beetje uitgeslapen hadden, tegen half tien voor een rit van ruim 800 kilometer naar Iggensbach in Duitsland. Het was vrij rustig op de weg met vooral in Oostenrijk weinig vrachtauto's. We bereikten zonder oponthoud ons overnachtingsadres om kwart over zeven. Hier is het erg druk op dit moment en moeten even een half uur wachten voordat we kunnen eten. Dus hebben we even de tijd om onze spullen naar de kamer te brengen de tassen uit te pakken. Morgen nog onze laatste trip van weer ruim 800 kilometer naar huis.

Zondag. De laatste trip naar huis. Vanmorgen stapten we bij 10 graden in de auto, maar tijdens onze reis bereikten we de hoge temperatuur van 28 graden en toen we in Rolde waren was het om zeven uur nog 15 graden. De weersomstandigheden waren dus prima en waarschijnlijk dachten veel Duitsers dit ook, want ondanks dat er nauwelijks vrachtverkeer op de wegen was, was het regelmatig toch erg druk. Door deze drukte en de vele vertragingen door werken aan de wegen duurde onze reis, zonder incidenten, toch ruim twee uur langer dan we verwachtten. Met veel mooie en toch ook weer trieste indrukken kijken we terug op een geslaagde missie, die ons weer de passie geeft voor het laatste transport van 2016 in november, waarvoor 4 en 5 november de inzameldata zijn.

Verslag chauffeurs Sjoerd en Johan:

De Scaniaboys hebben behoorlijke vertraging opgelopen i.v.m. een ongeluk met twee vrachtwagens. Toch zijn ze op 10 km na op hun geplande eindbestemming voor vandaag aangekomen. De reis is verder prima verlopen, mooi reisweer met temperaturen van 21 tot 29 graden. Morgen weer vroeg op.

17 september. Zij rijden inmiddels in Roemenië. Vanochtend na de verplichte rust van 9 uur rust naar Slowakije gereden. Daar een tolkastje incl. toltegoed gekocht en toen naar Hongarije. Wederom tol betalen bij grenskantoor. Het is mooi weer met nu en dan een heftige bui. Voor de grens schrikken ze best wel even..... er staat een vrachtwagen file van 2 km!! Toch blijft de rij redelijk snel doorgaan. Na een uur staan ze bij de Roemeense ANFA. (Antifraude) Er wordt gevraagd wat ze in de trailer hebben..?? Bij de CMR's is een lading specificatie, maar die wuift hij weg. Hij trekt aan z'n shirt en vraagt in gebrekkig Engels of er kleding in zit. Ze zeggen ja, bij elke CMR. Hij tekent, stempelt en scant elk formulier. (zijn er zo'n 20) Na een half uur mogen ze door. Na 2 uur staan ze bij hun slaapadres en drinken eerst een biertje.

18 september. Vanmorgen ging hun wekker om 5.00 uur Roemeense tijd (4.00 uur NL). Wegens het rijtijdenbesluit moet de vrachtauto tijdens hun rit 24 uur stilstaan. Zij hebben gekozen om dit op zondag te doen. Daarom zijn ze vanochtend vroeg vertrokken om voor half 10 op hun 1e losadres te arriveren. Morgen kunnen ze dan na half 10 de rit weer starten. Zij gaan vandaag de toeristische stad Sighisoare bezoeken met familie Benefi. Deze stad staat bekend als een geboorteplaats van Dracula. Tijdens het rijden in Roemenië merken ze hoe fijn het is om in een nieuwe Scania te rijden, die voorzien is van twee luchtgeveerde stoelen, super!

19 september. Na twee inspannende reisdagen is het best wel fijn om een rustdag te hebben en om als toerist een stad als Sighsioare te bezoeken is ook geen straf. Vandaag is het echter weer vroeg op en beginnen ze met het uitladen op ons eerste adres, Albesti. Vervolgens rijden we na Sighiosoare naar Dumbraveni. Hun ontvangstadres heeft slecht nieuws. Haar man ligt in het ziekenhuis. Dat kost minimaal € 22,= per dag! Maar de kwaal is erger ....... Na Medias, Velt, Copsa Mica en Sibiu eindigen zij vandaag in Sadu. Zij slapen vannacht bij bekenden.

20 september. Vandaag gaat hun route door de bergen. Hier kan de Scania z'n 450 PK laten werken. Gisteren hadden ze goed weer met temperaturen van zo'n 20-24 graden. Vandaag is het jammer genoeg omgeslagen. Het regent nagenoeg de hele dag en de temperatuur is gedaald naar 8 graden. Maximum 12 graden. Ze lossen bij het ziekenhuis in Agnita, Codlea en Sarmasu en Sarmasu is altijd speciaal, hier lossen ze direct uit de auto aan de bevolking. Rond half acht arriveren ze in Gura Ariesului. Na het lossen eten en drinken ze hier samen met de begeleiding en blijven ze slapen.

21 september. Vandaag beginnen ze met de laatste adressen te bezoeken. Dan is de trailer leeg en kunnen ze naar de grens. Eerst lossen ze in Turda. Dan rijden ze naar Floresti, waar ze door een zigeunerwijk rijden. Als laatste is Oserhei aan de beurt. Bij de grens stuiten ze wederom op een file. Ook nu doet de Hongaarse douane z'n uiterste best het de chauffeurs moeilijk te maken. Na ongeveer 2 uur rijden ze Hongarije binnen en kunnen ze de klok een uur terug zetten, dat scheelt weer! Ze gaan nog een paar dagen "genieten" van de autobanen, maar daarmee gaan ze jullie niet vervelen.

Mede namens Johan Veld dank ik jullie voor de duimpjes en de erg leuke reacties. Vanzelfsprekend gaat onze dank ook naar Scania-Joure, Kees-Jan Smink en Rudolf Valkema voor de fantastische auto. En we bedanken alvast TTS Heerenveen voor het schoonmaken van de combinatie. Het was voor ons een genoegen, tot een andere keer. Johan en Sjoerd.

PS Chauffeurs en vrachtauto zijn vrijdag in de loop van de morgen weer veilig thuisgekomen. Missie weer geslaagd.