Dinsdag 28 maart. Een koud en vroeg begin van de dag in Sadu. Na een heerlijke en enigszins korte nachtrust startten ze om half acht. Het had die nacht gevroren, maar het was weer erg helder en beloofde een mooie dag te worden. De begeleiding brengt onze gastvrouw eerst naar haar werk in Cisnadie en zoekt dan in Sibiu bij de diabetesclub hun vrachtauto weer op. Hier laadt de begeleiding de pakketten voor Sibiu over en vanaf hier gaat de vrachtauto naar Agnita. Bij het losadres aangekomen brengen ze alle pakketten 4 trappen omhoog en praten we even met de contactpersoon. Als ze in Agnita weer bij de vrachtauto zijn, laden ze nog enkele pakketten van Copsa Mica over (tussen de schoolmeubels gisteren weer tevoorschijn gekomen) en dan regelen ze nog de gift voor melkpoeder en medicijnen voor het ziekenhuis. (De ziekenhuizen ontvangen bij ieder transport €500 om melkpoeder en/of medicijnen voor aan te schaffen). De vrachtauto vertrekt dan naar Codlea, een rit van 2 uur. De begeleiding bezorgt eerst de laatste pakketten in Copsa Mica en bezoeken dan gezinnen in Bazna en Velt. In Codlea krijgen de mannen te maken met een politiecontrole, ze openen hun raampje en roepen Controle. Op het moment dat de agenten in de gaten krijgen dat het een Nederlandse auto betreft, kiezen ze echter het hazenpad. Merkwaardige controle...., dus voor de mannen de gelegenheid om de lange reis van ruim 4 uur naar Sarmasu te beginnen.
Het bezoeken van de gezinnen in Bazna en Velt blijft altijd indrukwekkend. Hoewel veel van deze gezinnen inmiddels een sponsor in Nederland hebben, is de situatie in de meeste gevallen nog steeds schrijnend. Blij krijgen ze de uit Nederland gekregen dekbedden getoond en vol enthousiasme laten de kinderen zien welke lekkernijen er in de pas ontvangen voedselpakketten zaten. Het voelt fijn om daar een bijdrage aan te mogen leveren.
In Sarmasu is het bijna 5 uur als ze er arriveren. In de plaatselijke winkel kopen ze eerst op verzoek van de sponsor een wasmachine voor een gezin. Als ze uit de winkel naar buiten komen, komt het bewuste gezin net aanlopen om de pakketten op te halen. U begrijpt hoe groot de vreugde is als blijkt dat die wasmachine voor hen is. De pakketten worden vanuit de vrachtauto uitgedeeld en ondertussen delen ze de nodige medicijnen uit en horen ze van diverse mensen over hun problemen. Veelal ziekte, maar ook veel andere narigheid krijgen ze te horen. Ze bezoeken nog enkele gezinnen en brengen ook hier in het ziekenhuis een contract en geld.
Dan nog een klein uurtje tot aan Gura Ariesului waar ook de pakketten worden gelost en ze bijpraten met het gastgezin. Hier zullen ze de nacht doorbrengen. Vanaf hier gaat morgenvroeg de vrachtauto naar Turda, Floresti en daarna richting huis. De begeleiding zal een lange tocht naar Bira gaan maken in Roemeens Moldavië om een bevriende arts te bezoeken. Voor nu is het echter weer de hoogste tijd om de slaapplekken op te zoeken. Morgen weer een drukke dag.
Woensdag 29 maart. Opnieuw een koude en korte nacht. Al om half 8 zwaaien de begeleiders de mannen van de vrachtauto uit en vertrekken ze voor een rit van ruim 4 uur naar Bira, in Roemeens Moldavië. Onderweg rijden ze door de kloof van Bicaz, een toeristische trekpleister in Roemenië. Het is een indrukwekkend stuk natuur. Om stil van te worden! Onderweg ligt er nog veel sneeuw langs de weg en passeren ze zelfs een meer wat nog voor het grootste gedeelte bevroren is. Dat zal wel niet zo lang meer duren, want de temperatuur loopt 's middags op naar 22 graden. In Bira toont dokter Filip ons hoe blij hij is met de door ons gezonden goederen. Ze krijgen zelfs een demonstratie van het echo-apparaat dat we hem vorig jaar gestuurd hebben. Hier is de dokter enorm blij mee, hier kan hij heel veel mensen mee helpen! We bespreken nog even de problemen van de Roemeense gezondheidszorg, Op papier is alles gratis als je verzekerd bent, maar in het echt moet er toch nog altijd (te) veel bijbetaald worden. Gezondheidszorg is voor de Roemeense regering nog echt een ondergeschoven kindje......
Ze hebben maar tijd voor een kort bezoekje en dan hebben ze nog een autorit van 4 uur voor de boeg. Zonder kleerscheuren bereiken ze rond half 8 Odorheiu waar ze het diner heerlijk laten smaken. Morgen een dag met vooral bezoekjes en volgens voorspellingen wordt het dan iets natter. Ze zullen het zien.
Vanmorgen om half 8 draaide de motor van de DAF al om half acht om naar de laatste losadressen in Turda en Floresti te gaan. Hierna vertrokken ze richting huis. Bij de grens troffen ze een lange file vrachtauto's. Het duurde twee en half uur voor ze in Hongarije waren. Daarna zijn ze doorgereden tot Slowakije om een slaapplaats te vinden. Dit lukte hen pas in Tsjechië, ongeveer 30 km voor BRNO, want alle parkeerplaatsen stonden vol. Om half 11 konden ze zich op de nacht voorbereiden nadat ze eindelijk een plekje hadden gevonden.
Donderdag 30 maart. De begeleiding begon vanmorgen om half 9 na een heerlijke lange nachtrust met het vervolg van het klussenprogramma. In het kindertehuis in Odorheui waren de zusters weer blij met hun bezoek. Enkele weken geleden vierden ze St. Josephsdag, de dag waarop ze festiviteiten hebben ter ere van de heilige naar wie het tehuis genoemd is. Op St. Josephsdag wordt er altijd een nieuwe vlag aan de collectie bij de vlaggenmasten buiten toegevoegd. Ter ere van het contact wat wij nu al 5 jaar met hen hebben was dat nu de Nederlandse! Uiteraard was er veel dank en de nodige tranen van ontroering. Een van de zusters vertelde hen dat wij misschien wel niet beseffen hoe belangrijk onze steun voor hen is. Toen ze hier echt over na gingen denken beseften ze dat ze gelijk had. Voor ons is het een project waar we goed kunnen helpen. Bij het werkelijk laten doordringen van deze woorden raken ze ook ons dieper dan we misschien wel toegeven. Er is een voorzichtig begin gemaakt met het vervangen van de stroomvoorziening in het tehuis met hulp van een buitenlandse organisatie en nog lang niet klaar. Maar toch fijn dat wij ook hier een kleine bijdrage aan konden leveren! En dan is er nog een bescheiden wensenlijstje. Ze durven het bijna niet te vragen maar kunnen we wat ondergoed sturen? Met 150 kinderen en 10 zusters slijt dat natuurlijk wel en dat is iets dat ze nooit krijgen. En dan zijn er nog wat wensen waarvan we sommige al in de loods hebben staan. Die kunnen ze dus in het volgende transport al krijgen. Naar nieuw ondergoed gaan wij op zoek. Ze nemen afscheid van de nonnen en reizen verder naar een bevriend domineesechtpaar in Sovata. Bij een kopje koffie praten ze even bij en wisselen de laatste nieuwtjes uit. De dominee heeft eind vorig jaar een nieuwe heup gekregen en kan nu gelukkig weer pijnvrij lopen. Het laatste bezoek aan een familie is in Mitresti. Hier komen we al jaren en lijkt het alleen maar minder te worden. Het meisje van 7 krijgt naast een tas vol kleren twee stelletjes ondergoed. Dat heeft ze nog nooit gehad! Zij kunnen hen ook nog verblijden met eten en wat andere cadeaus en laten hen in grote vreugde achter. Duidelijker dan op zo’n moment wordt het niet: we doen wat we kunnen en voor deze mensen is dat het verschil tussen leven en overleven. Ze besluiten hun verblijf in Roemenië met een korte verjaardagsvisite bij Marien Kroon in Floresti. Een kop Nederlandse koffie en opnieuw bijpraten. Het is al donker als ze de laatste pakketten bezorgen bij ons afleveradres in Oserhei. Een hartelijke vrouw die blij is met de vriendschap en verbondenheid met de stichting. De grensformaliteiten nemen nog even wat extra tijd hoewel er verder niets aan de hand is. Als ze om kwart voor 11 op het Hongaars overnachtigingsadres aan de warme maaltijd zitten kunnen ze moe maar voldaan terugkijken op deze reis.
Vanmorgen om half 8 vertrokken de chauffeurs van de vrachtauto met de illusie dat ze vanavond thuis zouden zijn. Echter even voorbij BRNO werden ze van de weg gehaald voor totale controle. Dit duurde bijna 2 uur. Later was er bij Halle een ongeluk gebeurd en stonden ze weer anderhalf uur stil. Na nog enig oponthoud i.v.m. wegwerkzaamheden bereikten ze om 22.00 uur Bünde, waar ze nog een plekje op de grote parkeerplaats konden vinden. Hier slapen ze de laatste nacht in de vrachtauto.
Vrijdag 31 maart. De chauffeurs startten vanmorgen om half acht de vrachtauto voor het laatste traject naar huis. Het was redelijk rustig op de weg en om half tien waren ze op de carpoolplaats in Veenoord, waar Jan Hoving door zijn vrouw en de buurman werd opgehaald. Na afscheid van Pieter van Steinvoorn te hebben genomen heeft deze de auto rond twaalf uur netjes afgeleverd bij de verhuurder. Zij kijken terug op een geslaagde reis, met veel bemoedigende indrukken en veel dankbaarheid van de Roemeense bevolking. Helaas ging de terugreis door al het oponthoud niet zo voorspoedig als de heenreis en het verblijf in het gastland maar sluiten ze de reis tevreden af.
Zaterdag 1 april. Na twee volle reisdagen met helaas de nodige ongelukken en een overnachting in het Duitse Iggensbach is ook de begeleiding 's avonds om half 7 weer thuis. Moe van een reis vol indrukken, maar vooral voldaan over alles wat er deze keer weer gedaan kon worden. Uw en onze hulp blijft nog steeds hard nodig! De eerstvolgende inzameling staat al weer gepland voor het weekend van 19 en 20 mei. We hopen u dan weer te mogen ontmoeten!