- Details
Nieuwsbrief Cotuş december 2021
Corona heeft ook in onze contacten met Cotuş een belangrijke rol gespeeld in de afgelopen jaren. Al ver voor we in Nederland in de eerste lockdown gingen, lag het sociale leven in Roemenië helemaal stil. Mensen van boven de 60 mochten hun huis niet meer verlaten en scholen sloten hun deuren. Lessen werden online gegeven, maar online werkt niet in Roemenië. Als je al de beschikking hebt over internet, dan zijn er geen computers, tablets of telefoons en zeker niet voor alle kinderen in een gezin. Leerachterstanden zijn er dus dagelijkse kost. Voor de kinderen van Cotuş stopte ook acuut het voedselprogramma. De onderwijzers gingen nog wel het dorp door om mondmaskers uit te delen en mensen te overtuigen van het nut van afstand houden en hygiëne, maar het is natuurlijk erg moeilijk om de basisregels op te volgen als je niet eens stromend water hebt. En in de wijk staan alle huizen boven op elkaar, dus afstand houden is ook niet te doen. Tel daar nog eens de onwetendheid bij op, -de voorlichting was ook niet optimaal- en aan alles is voldaan om je zorgen te maken over een uitbraak van COVID-19.
Op een enkele besmetting na, ging het wonderwel goed en na de zomer van vorig jaar, gingen de scholen weer open en kon ook het voedselprogramma weer worden hervat. In mei van 2021 werden de meeste regels in Roemenië losgelaten en werd het “normale” leven weer hervat. Niet omdat iedereen gevaccineerd was. Hoewel de vaccinatieprogramma’s volop werkten, waren en zijn nog steeds veel Roemenen bang om zich te laten vaccineren. Er doen veel spookverhalen de ronde en dat zorgt ervoor dat slechts 30% van de Roemenen gevaccineerd is. Nog voor de zomervakantie begon, waren de besmettingscijfers dan ook al weer zo hoog opgelopen dat de scholen weer dicht gingen met alle gevolgen van dien.
Tijdens de Coronaperiode hebben wij het niet aangedurfd om zelf naar Roemenië te reizen, maar sinds afgelopen zomer hebben we onze bezoeken toch weer opgepakt. Het voelde heel goed om in september elkaar sinds anderhalf jaar weer te zien, ook al moesten we het fysieke contact nog even achterwege laten. In november brachten we nogmaals een bezoek aan Cotuş. Deze keer waren we er bij toen de maaltijden werden uitgedeeld. Wat een vreugde en wat blijft het bijzonder om dit mee te mogen maken.
Corona is nog niet weg, in de week voor ons bezoek was er een 9-jarig meisje aan Corona overleden en ouders waren nog bang om hun kinderen naar school te sturen, maar de onderwijzers zijn ervan overtuigd dat dit vertrouwen weer terug komt. Ook emotioneel heeft dit bij de kinderen er behoorlijk ingehakt, maar de positieve sfeer op school en de liefde die de kinderen van hun meester en juffen krijgen, draagt bij aan de verwerking.
In het afgelopen jaar hebben we naast de financiële bijdragen voor de maaltijden ook speelgoed, ontwikkelingsmateriaal en schoolbenodigdheden mogen sturen. Spullen die met grote dankbaarheid zijn ontvangen. “Zo kan ik ook eens speelgoed mee naar huis geven”, vertelde de kleuterjuf. Thuis hebben de kinderen geen speelgoed en willen ze dit natuurlijk ook wel graag. Van de Roemeense overheid kregen ze nieuw schoolmeubilair en ook het pad naar de school is opnieuw betegeld.
Zo zien we langzaam maar zeker toch vooruitgang. Zeker in de levens van de kinderen. Zij krijgen met uw hulp een toekomst. We hopen dit ook in het komende jaar weer te kunnen realiseren.
We danken u allen heel hartelijk voor uw hulp en namens de kinderen en onderwijzers van Cotuş wensen we u fijne Kerstdagen en alle goeds voor het nieuwe jaar!
Wij zijn erkend als Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI). Giften aan of via onze stichting zijn fiscaal aftrekbaar.
Voor giften kunt u gebruik maken van bankrekeningnummer NL24 RABO 0156 0520 59 t.n.v. Stichting Groningen Friesland Drenthe voor Roemenië.
Emmen, december 2021.
- Details
Terugblik 2021.
Beste mensen,
Het jaar 2021 loopt alweer naar het einde. Sinterklaas is terug naar Spanje, de Kerstman is inmiddels vanuit het koude Finland hier verschenen en de jaarwisseling naar 2022 is aanstaande. Nu nog 2021, een jaar waar we lang aan terug zullen denken. De Coronapandemie heeft ons nog dit gehele jaar in zijn greep gehouden en wie weet hoelang dit nog gaat duren. Natuurlijk denken we in de eerste plaats aan de mensen, hier en in Roemenië, die met deze ziekte te maken hebben gehad. Sommige mensen hebben het ervaren als een griepje en anderen zijn langdurig ziek geweest en komen maar moeizaam weer in het normale ritme. Nog erger wordt het als men in de familie-, vrienden- of kennissenkring iemand heeft verloren aan Covid-19. Dit is hartverscheurend. Wij als bestuur willen de nabestaanden ontzettend veel sterkte toewensen voor de komende tijd en wij hopen dat ze de kracht kunnen vinden om het leven weer op te pakken en hopelijk de zon weer in hun leven zien schijnen. Voor onze stichting heeft de pandemie natuurlijk ook gevolgen gehad, al staan deze ver van het leed dat er zich in families heeft afgespeeld.
Terugkijkend naar 2020, toen we eigenlijk helemaal niet naar Roemenië konden, is het dit jaar toch anders. Dit is ook mede gekomen omdat chauffeurs en begeleiders nu gevaccineerd waren. Het eerste transport in maart moesten we nog voorbij laten gaan. Pas nadat iedereen twee keer was gevaccineerd vonden wij het verantwoord om chauffeurs en begeleiders naar Roemenië te sturen. Natuurlijk ging dit wel in overleg en niet gedwongen. Toch werd het wel improviseren met de ritten. Voor de pakketten (van maart 2020) onderweg gingen naar Roemenië, hebben we eerst nog een inzameling gehouden. Hierdoor stond onze loods helemaal vol met de pakketten uit 2020 en de eerste inzameling van 2021. In juni van dit jaar gingen de pakketten van 2020 als eerste op transport en drie weken later werden deze gevolgd door een tweede transport. September en november werden weer volwaardige transporten waarmee we geen problemen hebben gehad. Toch was alles anders, omdat voorzichtigheid vanwege Corona voor ons erg belangrijk was. Roemenië heeft dan wel veel minder besmettingen, maar de sterftecijfers van overlijden aan Corona waren en zijn vele malen hoger dan in Nederland. Dit komt mede doordat men zich onvoldoende laat vaccineren; ongeveer 30% is gevaccineerd. Maar men laat zich ook nauwelijks testen, dus geen test maar wel Corona. Het blijft in Roemenië een beetje gissen. Er is verwarring omdat men niet weet of een test gratis is of dat deze betaald moet worden, of het vaccin betrouwbaar is of juist niet. De media en de overheid zijn voor velen niet te vertrouwen en deze doen ook niet echt hun best het vertrouwen te winnen. Voor de chauffeurs van de vrachtauto zijn de ritten dit jaar dus ook anders gegaan dan voorgaande jaren. De vrachten zijn gelost, maar er zijn maar weinig contacten gemaakt. Voor de begeleiders was dit iets anders, zij bespraken nog vele dingen op de contactadressen, maar fysiek contact met de doelgroep waarvoor wij komen was er dit jaar niet en dat is erg jammer. Wij hopen dat we volgend jaar deze groep mensen, waar de nood het hoogst is, weer kunnen spreken zodat zij hun ervaringen en noden kunnen delen. Toch voelen we dat de nood nog hoog is omdat er veel meer vraag is naar kleding en dit is volgens ons een teken aan de wand voor armoede.
Ik wil op deze plek nog even terugkijken op de werkwijze die wij bij het laden hebben ingevoerd; gedwongen door Corona. Omdat we snel moesten kunnen handelen om een rit te kunnen rijden, is in 2020 al bedacht om alle kleding en pakketten op pallets te zetten. Het was toen niet mogelijk en toegestaan om met veel personen bij elkaar te komen om de vrachtauto te laden. Natuurlijk was er op dat moment nog geen sprake van vaccinatie. Toen de vrachtauto in juni geladen moest worden, stond dus alles op pallets en konden we deze laden met een zeer beperkt aantal personen. Twee chauffeurs en iemand die bijspringt in de auto, één persoon die de pallets in de auto zet en iemand die bijspringt in de hal en Sjikke voor de controle van de kledingpakketten, dus 6 personen. Het gevoel hierbij was niet bevredigend, omdat we nu een groot aantal vrijwilligers moesten vertellen dat hun hulp overbodig was. Het was immers niet alleen een auto laden, maar bovenal was het een sociaal gebeuren waar verhalen werden uitgewisseld, waar gezamenlijk een broodje werd gegeten onder het genot van koffie of fris, met een stukje kaas of worst, maar bovenal werd er gelachen. Toch zijn wij van mening dat deze werkwijze niet terug gaat komen. De chauffeurs, waaronder ikzelf, hebben de vele voordelen ontdekt bij het lossen in Roemenië, vrijwel op elk losadres kunnen we de pallets met pakketten en kleding lossen door middel van een pompwagen en dit maakt het vele malen gemakkelijker in vergelijking met toen we de pakketten los in de auto hadden. Misschien is het na Coronatijd, als we weer samen mogen komen met grotere groepen, tijd om iets te organiseren voor onze vrijwilligers; u hoort dat ter zijner tijd vast nog van ons.
Als slot wil ik allen, die onze stichting een warm hart toedragen, bedanken voor de hulp die er ook dit jaar is gegeven aan onze Roemeense gezinnen. Ik ben er van overtuigd dat uw kledingpakket, voedselpakket of geld zinvol is geweest. Veel gezinnen kijken er naar uit en wij horen vaak dat ze het zo bijzonder vinden dat wij sinds de omwenteling van 1989 hulp bieden en dat er nog steeds naar hun wordt omgekeken.
Als bestuur wensen wij u, gezegende en mooie Kerstdagen en een fijne jaarwisseling.
Samen met u hopen we in 2022 weer een lichtpunt te zijn voor onze families en vrienden in Roemenië.
Gerrit Samplonius,
voorzitter stichting Groningen Friesland Drenthe voor Roemenië.
- Details
Novembertransport 2021
Het zijn spannende weken geweest na de inzameling deze keer. Kunnen we wel of niet naar Roemenië gaan en blijft iedereen die zou gaan gezond? Daarnaast moesten, net als anders natuurlijk, alle regelzaken en papieren weer in orde gemaakt worden. Maar ondanks alle oplopende coronacijfers in Nederland, lijkt het in Roemenië nog gunstig en kunnen we er dus ook nog gewoon naar toe reizen. Donderdagavond is de vrachtauto weer geladen. Dat doen we al een poosje waarbij alles op pallets staat. Op deze manier hebben we minder mensen nodig en kunnen we beter afstand houden. Maar ook in Roemenië werkt het heel plezierig dat alles op pallets gelost kan worden. Naast de geadresseerde pakketten voor de gezinnen, hebben we ook veel kleding mee kunnen nemen en voor het ziekenhuis in Agnita een serie bedjes voor de allerkleinsten. Vrijdagmorgen in alle vroegte zijn Gerrit Samplonius en Pieter van Steinvoorn met de vrachtauto vertrokken. Zaterdag zal ook de begeleiding vertrekken. Dit zijn deze keer Sjoerd van der Meer en Sjikke Havinga. Zoals u van ons gewend bent, leest u hier dagelijks een verslag van de belevenissen onderweg.