Details

Junitransport 2022.

 

Enkele weken terug zamelden we machtigingen in voor voedselpakketten en financiële steun. Er gaat deze keer geen vrachtauto vanuit Nederland naar Roemenië. De voedselpakketten zullen worden bezorgd door onze Roemeense vrienden uit Cornesti; Zoltan en Annamaria Szekely. Er zullen wel vrijwilligers namens de stichting naar Roemenië gaan om de contacten te onderhouden, de projecten te bezoeken, de medicijnen uit te delen en zorg te dragen voor de enveloppen met financiële ondersteuning voor de gezinnen. Deze keer zullen ze voor het eerst, nadat we door Corona het te gevaarlijk vonden om contact met de bevolking te hebben, ook weer gezinnen thuis proberen te bezoeken. Gerrit en Grietje Samplonius hopen samen met familieleden op 6 juni te vertrekken. Zoals u van ons gewend bent, leest u hier weer dagelijks een verslag van de belevenissen onderweg. We hopen u ook op de hoogte te houden wanneer de voedselpakketten bezorgd worden. 

 

Maandag 6 juni. Het is Pinksteren en het zou mooi weer moeten zijn, maar helaas is dit niet het geval. Niet vanwege het weer maar wel gepland, vertrekken we, Gerrit en Grietje en Jan en Japke, op maandag richting Roemenië. Vol goede moed in de korte broek en de jas aan rijden we deze eerste dag naar Hongarije, een rit van ruim 1200 km. De reis gaat voorspoedig en langzaam maar zeker vallen we niet meer op met een korte broek. Als we om half acht aan tafel zitten kan dit nog mooi op het buitenterras.

Dinsdag 7 juni. Na een warme nacht en een goed ontbijt vervolgen we onze reis en als we rond half tien Budapest passeren is het al weer 24 graden.

Het is inmiddels toch al tien uur als ik besluit om een vervolgverslag te schrijven van onze reis. We gaan natuurlijk niet naar Roemenië met niets, als de vrachtauto niet mee gaat dan is er altijd noch een financieel deel en dat doen wij deze reis. Helaas kunnen wij in Nederland geen Roemeens geld pinnen bij onze bank. Dus ons geld wordt in Roemenië van de bank gehaald in de Roemeense geldeenheid RON. Als we dit geld hebben, dan begint voor ons het werk, waar en wie krijgt hoeveel. Na een lekkere maaltijd in ons hotel en de diverse werkzaamheden (o.a. enveloppen vullen) is het bedtijd.

Morgen gaan we naar de school in Cotus en het kindertehuis in Odorheiu Secuiesc. Misschien dat we vanaf morgen ook enige foto's bij kunnen voegen. De twee dagen die we hebben gehad waren om in een zo snel mogelijk tempo van A naar B te komen. Dus van thuis naar Ungheni, een behoorlijk eind Roemenië in. Met onderweg een paar grenspassages waarvan we niet weten hoe die gaan verlopen. Maar een Hongaars-Roemeense grenspassage van nog geen tien minuten is en blijft een bijzonderheid. Toen we Roemenië ingingen zagen we een lange sliert vrachtwagens die richting Hongarije gingen. Ik weet (uit ervaring) wanneer ze tot een bepaalde plaats staan te wachten, dat het dan minimaal vier uren duurt om de grens te passeren. Nog nooit heb ik zoveel vrachtauto's in de rij zien staan als nu en mijn verwachte minimale wachttijd is dan ook tenmiste zes à zeven uren. En dit alleen omdat de Hongaarse douane de ID-kaart of het paspoort wil zien plus de vrachtbrieven en de autopapieren. En dit kan nog steeds binnen onze EEG. Het kan heel snel anders, als Rutte besluit om Roemenië een Schengenland te maken. Morgen maar weer verder, met nieuws waarvoor we hier gekomen zijn.

Woensdag 8 juni. Vandaag beginnen we de dag zonnig. Na het ontbijt gaan we naar Cotus, een dorp een paar kilometer ten oosten van Tirgu Mures. Ook een dorp waar ze nog vergeten zijn om te asfalteren. Een dorp met 370 Hongaars sprekende zigeunergezinnen. Armoede is hier de welstand, moeders die geen werk hebben en vaders die alleen dagloonwerk kunnen krijgen. Het probleem is dat deze mensen alleen maar bij hoge nood worden ingezet. Velen krijgen dan na werktijd wat te eten en sterke drank en dan beginnen de problemen. De onderwijzers van de school doen hun uiterste best om de kinderen onderwijs te geven, zodat ze een basis hebben om verder te komen dan hun ouders. Een dagelijkse maaltijd is een onderdeel om de kinderen op school te krijgen en met behulp van de leerkrachten door te stromen naar vervolgonderwijs. Hier draagt onze stichting financieel aan bij. Probleem is wel dat ook in Roemenië de voedselprijzen behoorlijk stijgen en dus minder voedsel ingekocht kan worden. Dus een financiële sponsor is altijd welkom. Bijzonder is dat de school sinds september 2021 hulp krijgt van stichting Caritas. Zij organiseren dagelijks activiteiten voor de kinderen. Daarnaast krijgen de oudste kinderen per toerbeurt 1 op 1 les om te zien waar de problemen en de mogelijkheden zitten voor het vervolgonderwijs.

Na ons bezoek aan de school in Cotus gaan we naar het kindertehuis in Odorheiu Secuiesc. Na een warm onthaal en het tekenen van de financiële contracten spreken we nog even verder. Van de 160 kinderen zijn er op dit moment nog 40 die de zomer binnen het tehuis verblijven. In de vakantietijd krijgen ze veel gastkinderen uit andere kindertehuizen uit heel Roemenië. Op mijn vraag wat de overheid doet voor het tehuis, is het antwoord dat de overheid voor acht kinderen betaald, terwijl er 160 wonen!  De rest komt van donaties, waarvan een deel van onze stichting komt. Morgen gaan we verder, maar vandaag verliep iets anders dan verwacht......mooie foto's van de laatste schooldag in Cotus en nog een paar foto's van het kindertehuis.....helaas is de galerij van het toestel vol en het verwijderen gaat ook uit de cloud Google foto....dus geen foto's vandaag. Helaas.

Donderdag 9 juni. Vandaag is het weer vroeg dag en er staat weer veel op de agenda. We beginnen in Sighisoare, waar onze ingekochte medicijnen klaar liggen. Dit zijn medicijnen voor mensen die deze niet kunnen betalen. Ze zijn in Roemenië ingekocht in de apotheek van Sighisoare voor een bedrag van ruim € 1.000,- . Omdat wij geen medicijn specialist zijn duurt het uitzoeken wat langer, maar zorgvuldigheid is hierbij van het grootste belang. Vervolgens gaan we naar Dumbraveni en informeren hier onze contactpersoon dat de voedselpakketten spoedig komen, maar niet zoals gewoonlijk op èèn dag. Wij geven nu de geldenveloppen en medicijnen af. Op dat moment was ze net bezig met het brood voor de armen. Het broodproject is hier nog van groot belang; er zijn wekelijks nog 100 broden nodig. Gelukkig komt er voor dit project nog steeds geld binnen, al zou een enkele sponsor meer, wel verlichting geven. Onze rit gaat verder naar Velt. Na het officiële gebeuren, brengen we nog een bezoek aan, denken we, het armste gezin van Velt. Onze contactpersoon, die mee was, vertelde dat er vandaag geen geld was voor brood. Met een portemonnee in onze broekzak, willen we deze mensen in de gelegenheid stellen om brood te kopen. Na bezoeken in Medias, Copsa Mica en Sibiu, gaan we naar ons overnachtingsadres in Sadu. Na een bezoekje aan een alleenstaande man en een familie waar we enige info voor nodig hadden, en natuurlijk een bezoek aan onze contactpersoon, gaan we bij haar dochter nog even gezellig zitten en is het toch al bijna weer 11 uur als we naar bed gaan.

Vrijdag 10 juni. Vanmorgen vertrekken we uit Sadu, hier hebben we overnacht bij vrienden. Als we hier komen voelt het altijd als thuiskomen. Ook hebben we onze vrienden uit Sibiu ontmoet en voor ons zijn zij, Aura en Nicu en de 2 kinderen, onze familie. De contacten met hen zijn er al sinds 1990. Wij gaan vanmorgen als eerste naar het ziekenhuis in Agnita, dat we proberen financieel bij te staan. Natuurlijk zijn er altijd wensen, zo willen ze nog graag matrassen en is de beademingsapparatuur nodig aan vervanging toe. Zonder giften is het voor ons niet mogelijk deze te vervangen, maar vaak komt er dan toch iemand die geld over heeft voor een project. Vervolgens brengen we bij vrienden nog wat medicijnen en brengen daarna een bezoek aan de revalidatie kliniek in Laslea. Ze zijn druk, het is net etenstijd en zitten dus net aan de maaltijd met vijf patienten uit Oekraine. Deze hadden, voor ze werden gehaald al onderliggende problemen. Ook hier willen ze graag matrassen en kleding voor het dorp Laslea en voor de mensen in Oekraine. Ze rijden vaak met de ambulance naar Oekraine. Na dit bezoek gaan we nog een paar families bezoeken op verzoek van sponsors, die de gezinnen helpen. Als je bij deze gezinnen thuis bent krijg je tranen in de ogen. Mensonterende omstandigheden en de grootste wens is geld voor een betere woning. Deze wens is voor ons erg begrijpelijk maar niet uitvoerbaar. Morgen is het voor ons al weer de laatse dag in Roemenië, maar voor we vertrekken hebben we ook nog enkele bezoeken te doen.

 

Zaterdag 11 juni. Vandaag is onze laatste dag in Roemenië, toch hebben we nog een programma af te werken. Als eerste gaan we naar het ziekenhuis van Sarmasu. We spreken dit keer met de dienstdoende arts. Ook zij hoeft ons niet meer naar de naam te vragen, want we komen hier vier maal per jaar. Onze stichting ondersteunt het ziekenhuis financieel en met medicijnen. Medicijnen hadden we vandaag niet, maar wel een contract met geld. Vaak komt bij ons de vraag, is dit nodig...., maar als de directeur ons een mail stuurt met de vraag of wij misschien aan wegwerpscheermesjes kunnen komen, dan is het antwoord al gegeven. Super blij dat we die nu al bij ons hebben. Vervolgens brengen we een bezoek aan een gezin en brengen deze melkpoeder voor de acht weken oude baby. Dit in opdracht van de Nederlandse sponsor. De melkpoeder hebben we meegenomen uit Nederland omdat het in Roemenië meer dan een keer zo duur is. Omdat ze goed Engels spreekt gaat de moeder mee naar een andere familie. Het gaat om de leefomstandigheden van een vrouw, ze woont in haar woninkje van ongeveer vier bij vier meter, om kort te gaan.....armoe troef..... Op de terugweg worden we aangesproken door een oudere vrouw, zij vraagt om hulp voor haar zieke broer. Hij is erg ziek en heeft geen geld voor incontinentiemateriaal. Luiers zijn niet te betalen. Maar gelukkig krijgen we via buurt- en thuiszorg veel binnen en is het waarschijnlijk dat we hem hiermee kunnen helpen bij het volgende transport. Het maakt ons emotioneel als we de ellende zien waar deze mensen in leven. Pluspunt is dat een deel van de wijk nu geasfalteerd is. Het is maar honderd meter de wijk in, maar het is een begin. Na de bezoekjes in Sarmasu gaan we naar ons laatste adres van deze reis in Gura Ariesului. Omdat er niemend thuis is moeten we even twintig minuten wachten, maar in no time staat de koffie voor ons klaar. Daarna gaan we richting grens en staan om half zes bij ons hotel in Hongarije. Eigenlijk is het voor ons dan half zeven, maar we kunnen de klok een uur terugzetten. Morgen nog een dag rijden en een hotel in Duitsland en dan hopen we maandag in de loop van de dag weer thuis te zijn. Hulpverlening is voor ons als een virus dat niet over gaat. De dankbaarheid die we ervoor in Roemenië er voor terugkrijgen geeft ons de kracht om door te gaan.

 

Maandag 13 juni. Omstreeks kwart voor 3 is iedereen weer veilig thuis. Moe maar voldaan en in de wetenschap dat er op heel veel plekken mensen enorm blij gemaakt zijn, maar ook dat onze hulp nog steeds meer dan nodig is en echt het verschil kan maken. Ondertussen is Anna-Maria begonnen met het bezorgen van de voedselpakketten. Al op woensdag bracht ze de pakketten naar Velt. Op vrijdag heeft ze in twee reizen alles naar Sarmasu gebracht. Maandag zijn de pakketten en medicijnen voor Turda bezorgd en heeft ze de voedselpakketten naar Gura Ariesului gebracht. 

 

Dinsdag 14 juni. Vandaag krijgen de mensen in Dumbraveni, Medias en Tatarlaua hun voedselpakketten. Er zijn altijd wel eens vragen en probleempjes onderweg. Gelukkig hebben we via Whats app korte lijntjes en zijn ze gemakkelijk op te lossen. Nu moeten alleen de pakketten voor Sadu, Agnita en Codlea nog bezorgd worden. 

 

Vrijdag 17 juni. Vandaag de meeste kilometers voor Anna-Maria en haar familie. De pakketten voor Sadu, Agnita en Codlea zijn nu ook bezorgd. Bij alle contactadressen zijn nu de pakketten bezorgd en vanaf hier zullen ze zo snel mogelijk aan de families uitgedeeld worden. We zijn Anna-Maria weer erg dankbaar dat ze deze klus weer voor ons heeft willen klaren! In september hopen we weer met een vrachtauto vanuit Nederland af te kunnen reizen. Dan zijn ook uw kledingpakketten weer welkom. Het transport vertrekt dan 29 september en vanaf 2 september zullen dan de eerste inzameladressen weer klaar zijn om uw pakketten te ontvangen. Houd de rondzendbrief in de gaten voor de exacte data bij uw inzameladres!

 

 

 

Details

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Belastingdienst.

 

Onze stichting is door de Belastingdienst erkend als Algemeen Nut Beogende Instelling - ANBI. Hiervoor zijn we bij de belastingdienst geregistreerd onde nummer RSIN 807195352. Dit betekent dat giften aan de stichting voor de belasting aftrekbaar zijn.