Maarttransport 2024

In onze loods in Heerenveen staat weer een vrachtauto vol spullen klaar. Persoonlijke pakketten voor gezinnen in Roemenië die met liefde ingepakt zijn door hun vrienden in Nederland, veel kledingpakketten voor de diverse uitdeeladressen in Roemenië, maar ook heel veel medische artikelen voor de ziekenhuizen en de revalidatiekliniek. Opnieuw zullen er spullen uit deze vracht doorgestuurd worden naar Oekraïne waar het net als in Roemenië heel hard nodig is. We zijn blij en dankbaar met alle steun die we in de afgelopen maanden hebben ontvangen. Financieel, maar ook in uw reacties. Hartverwarmend en het sterkt ons om zo lang mogelijk door te gaan en onze vrienden in Roemenië te blijven helpen. Op donderdag 29 februari zal de vrachtauto geladen worden en een dag later vertrekken Herke Bijker en Gerrit Samplonius naar Roemenië. De begeleiding bestaat deze keer uit Sip en Aaltsje de Haan en Sjikke Havinga. Zij zullen op zaterdag 2 maart vertrekken en een dag later aansluiten in Roemenië. Zoals u van ons gewend bent, leest u dagelijks op deze plek een verslagje van de belevenissen onderweg. We hopen dat u weer met ons meereist!

Hier zouden de verslagen komen, maar helaas staat er eerst een ander verhaal:

Zondag 3 maart.  

Beste lezers,

Vol goede moed hebben wij donderdagavond weer een vracht goederen geladen voor Roemenië. Vrijdag zijn we vertrokken en na een goede reis waren we op zaterdagmiddag 16.45 uur op de Roemeense grens en daar begon de ellende. Wij werden apart gezet en moesten wachten op controle want die was er op dat moment niet. Samen met 4 andere chauffeurs zaten we bijna 3 uren te wachten. Een Zweedse chauffeur met hulpgoederen kon na controle terug naar Zweden, de kleding in plastic zakken werd afgekeurd. Bij onze controle was er geen aanmerking op de kleding, deze was prima geladen en gesorteerd in bananendozen. Maar een nieuw probleem dook op. Hij moest dozen met incontinentiemateriaal zien en op de foto zetten vanwege de productiedatum. Dit is voor het eerst sinds ruim 30 jaar. Wij konden hier niets mee want de originele verpakking is er niet bij. Tevens staat dit bijna vooraan in de auto, en we hebben alleen maar achterdeuren. Ook de documenten bleken niet in orde, dit kan ook niet anders als men dagelijks de spelregels gaat veranderen. Nu was een jarenlange bijgevoegde reinigingsverklaring niet meer voldoende. Nu moest er ineens een desinfectie document voor kleding bijgevoegd worden. Toen bleek dat het ontbreken van dit document voldoende reden was om ons terug te sturen, zijn wij niet akkoord gegaan om delen van de vracht verder te controleren. Wij staan nu net over de grens weer aan de Hongaarse kant en gaan maandag morgen weer richting huis. Hier gaan we de vracht weer lossen en kunt u eventueel aangeven uw pakket weer op te komen halen uit Heerenveen. De voedselpakketten en de geld enveloppen worden wel bezorgd. Misschien met enige vertraging omdat we dit vooraf niet konden regelen. In oktober zou ons laatste transport plaatsvinden, maar u zult begrijpen dat we deze moeten cancelen. Het wordt ons onmogelijk gemaakt om deze regels voor te blijven, dus elke volgende rit heeft weer met nieuwe regels te maken waardoor ze worden teruggestuurd. Toch gaan we samen in overleg om te proberen voedselpakketten en geld te blijven doen en ook nog de verdere projecten te blijven ondersteunen .U wordt hierover geïnformeerd .Bedenk wel dat de grenspolitie de oorzaak is van deze ellende en niet de mensen die het nodig hebben.

Het bestuur

p.s.

Als u ons meldt dat u uw pakketten terug wilt, proberen wij een moment te plannen waarop iedereen ze kan ophalen uit Heerenveen.

Melden bij voorkeur via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of anders 06 21566966.

Ter info. Zaterdagmiddag 9 maart tussen 2 en 3 uur zijn we in de loods om de pakketten af te geven.

Verslag "begeleiding":

Zondag 3 maart. Na een vroeg vertrek zaterdagmorgen om 6 uur gaat de reis voorspoedig. Twee keer staan we een kwartiertje in de file, maar we bereiken keurig om half 8 ons geplande overnachtingshotel in Hongarije. We hebben dan de eerste alarmerende berichten over de goederen in de vrachtwagen al meegekregen. Als we het avondeten op hebben, is het al zeker dat deze reis heel anders gaat worden dan we vooraf hadden bedacht.....

Zondagmorgen vertrekken we om 8 uur. Omstreeks de middag ontmoeten we in Berettyoujfalou de chauffeurs van de vrachtauto die vandaag vanwege de zondagsrust in Hongarije niet mogen rijden. Tijdens een gezamenlijke lunch praten we bij en overleggen we wat te doen. Omdat er veel goederen van waarde in de auto zitten en we ons voor kunnen stellen dat mensen in Nederland die terug willen hebben, is uitladen van de goederen in Hongarije geen optie. De vrachtauto gaat dus terug naar Nederland in de hoop dat ze onderweg geen problemen krijgen omdat ze met een volle auto terug rijden. Er moeten nog heel wat mensen in Roemenië ingelicht worden. Een van de eerste telefoontjes is met Anna-Maria of zij de verdeling van de voedselpakketten voor haar rekening wil nemen. Dat wil ze en dat is geweldig! Zijn we enorm blij mee, want zo kan een deel van de hulp toch nog doorgaan!  De bestelling van de medicijnen in Roemenië is helaas niet doorgekomen en duurt minimaal een week. Dit gaat deze week dus ook niet meer lukken. Om twee uur zijn we bij de Roemeense grens en dat gaat vlot en probleemloos. Enkele uren later praten we in Ungheni Anna-Maria bij. Zij heeft deze keer ook het geld voor ons geregeld. Morgenvroeg ontmoeten we haar weer en zullen we de verdere plannen bespreken. Op de hotelkamer verdelen we eerst het geld over de enveloppen. We maken plannen hoe we de week verder zullen gaan invullen en plegen nog eens de nodige telefoontjes. Het is na middernacht als we ons bed opzoeken. Dan zit het hoofd zo vol dat slapen eigenlijk nog maar de enige optie is.

Maandag 4 maart. We starten de dag om 7 uur en na het ontbijt hebben we opnieuw afgesproken met Anna-Maria. Zij krijgt voor een aantal adressen de geldenveloppen en papieren en wij krijgen 1 voedselpakket van haar. 

Ons eerste adres is Dumbraveni. Ongeloof, machteloosheid en tranen. Waarom doet hun eigen regering zo moeilijk met regels, terwijl de mensen het zo hard nodig hebben? We zoeken naar woorden, maar vinden die niet. Deze kant van dit hele gebeuren komt keihard binnen, ook bij ons.

In Medias geven we papieren en geldenveloppen af en ook hier weer verdriet en ongeloof.

In Velt zit een vrouw ons op te wachten, ze heeft incontinentiemateriaal nodig voor haar incontinente zus en geen geld om ze te kopen. In de vrachtauto zitten twee dozen voor haar. Tranen van wanhoop en verbijstering als we haar uit moeten leggen dat er geen vrachtauto komt. Ik zou graag de grenspolitie even mee willen nemen naar dit verdriet. Dit veroorzaken ze dus.....

Jullie komen toch wel over een maand? Nou nee, we komen niet meer. Dat risico is domweg te groot....

In Copsa Mica geven we ook papieren af en dan zetten we koers naar ons laatste adres in Sadu. Het is half 5 en nog licht buiten als we er arriveren. Dat is ons in de afgelopen 30 jaar niet zo vaak gebeurd....

We worden als altijd hartelijk ontvangen. Over de vracht is hier eigenlijk alleen maar berusting. That's Romenia. Als vrienden blijven we altijd welkom en zo voelen we dat hier zeker!

Dinsdag 5 maart. Na een lekker ontbijt en tranen van ons gastgezin (want ook al komt er geen vrachtauto meer, wij komen toch nog wel?), zitten we om 8 uur weer in de auto. Het enige voedselpakket voor Codlea brengen we zelf. We nemen de tijd om uit te leggen waarom er geen vrachtauto meer komt en om hen te bedanken voor 30 jaar noeste arbeid die ze voor ons verricht hebben. Er zijn eigenlijk nooit voedselpakketten en/of geldenveloppen voor Codlea meer, dus we vermoeden dat dit wel eens de laatste keer zou kunnen zijn. 

Vanaf hier is het nog ongeveer 2 uur rijden naar Oderheiu Secuiesc waar we aan de nonnen van het kindertehuis ook uit moeten leggen dat de hulp in de vorm van pakketten per direct stopt. We geven hen geld voor levensmiddelen en medische kosten en spreken de hoop uit dat wij hopen dat we dit nog kunnen voortzetten. Na een hartelijk afscheid brengen we nog een kort bezoek aan vrienden in Sighisoara. Ook hier weer onbegrip en verbijstering dat we nooit meer zullen komen. Komm zurück en dat beloven we. Een ding is ons deze week wel duidelijk geworden, we hebben hier te veel opgebouwd om zomaar te stoppen en er zijn nog te veel mensen die onze hulp nodig hebben.

We besluiten de dag om half 8 in het hotel in Ungheni. Morgen nog een laatste dag in Roemenië en dan hopen we morgenavond weer aan de terugreis te beginnen.

Woensdag 6 maart. Ons eerste bezoek vandaag is aan de contactpersoon in Sarmasu. We brengen de geldenveloppen en aftekenlijsten voor de voedselpakketten en leggen uit waarom er geen pakketten komen. Ook hier weer verbijstering en onbegrip. Waarom doet hun regering dit terwijl zo veel mensen de hulp nog zo hard nodig hebben? Wat wij ons niet realiseren is dat onze contactpersonen al een aantal dagen aan iedereen uit hebben moeten leggen dat er geen transport komt. Ook wij hebben vanmorgen al telefoon gehad; komen jullie niet opnieuw over twee weken? Het is voor veel Roemenen onbegrijpelijk dat er nooit meer een vrachtauto komt. Voor ons eigenlijk ook, het zit nog steeds zo in ons systeem. We bezoeken een gezin aan de rand van de zigeunerbuurt. Ze doen hun uiterste best en in vergelijking met tien jaar terug zijn hun omstandigheden enorm verbeterd, maar het blijft moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. We geven het contractgeld af in het ziekenhuis en gaan dan naar Gura Ariesului om de geldenveloppen te brengen. Hier reageren ze gelaten en wijten ze het voor een groot deel aan de politiek. Maar ook hier weer grote problemen om rond te komen. De vrouw des huizes heeft kanker en niet alleen de behandelingen, maar ook de onderzoeken en nacontroles kosten veel geld, dat er niet is. Wat is het voor sommige mensen in dit land nog enorm moeilijk en wat blijft hulp nog nodig.....

Vanaf hier tijden we weer richting grens. Hier komen we om 16:20 aan, maar om onverklaarbare reden duurt de grenspassage ruim anderhalf uur. Het is dan ook al 8 uur geweest als we aan de warme maaltijd zitten. We zullen slapen in Hegyeshalom, nog net in Hongarije.

In Roemenië is Anna Maria vandaag begonnen met het bezorgen van de voedselpakketten. Vandaag heeft ze de pakketten naar Turda en Gura Ariesului gebracht.

Donderdag 7 maart. Het is niet heel ver meer naar huis, zo'n 1300 kilometer, maar we hebben besloten toch nog maar een keer te overnachten in Duitsland. We vertrekken om half 9 en al bij het tanken vlak na ons vertrek, vinden we het erg koud. We zijn in Roemenië dan ook erg verwend met temperaturen van 18 graden! Omstreeks 10 uur zitten we dik in de sneeuw, die hadden we nog niet gehad.... Na een stop voor koffie en een broodje omstreeks het middaguur, arriveren we omstreeks 16 uur bij ons hotel in Geiselwind. Er zitten dan al weer 700 kliometers op. Genoeg voor vandaag.

In Roemenië bezorgde Anna-Maria vandaag de voedselpakketten in Velt, Tatarlaua, Dumbraveni en Agnita.

Vrijdag 8 maart. We zitten om 8 uur weer in de auto voor de laatste kilometers. De reis gaat voorspoedig en hoewel het erg koud is, is het prachtig zonnig. Om 3 uur zijn we in de loods in Heerenveen. Hier wordt druk gewerkt om de kledingpakketten te sorteren en klaar te zetten voor de mensen die ze terug willen hebben. Morgenvroeg zal er een auto worden geladen die alles naar Oekraïne zal brengen. 

Wij zitten om 5 uur weer aan de koffie in Frieschepalen. Ruim 5000 kilometer verder en met een hoofd vol indrukken en sores. Zodra we weten hoe en op welke manier we verder gaan, zullen we u dat laten weten. Ook hoort u van ons wanneer Anna-Maria de laatste voedselpakketten bezorgt. 

Maandag 11 maart. Vanmiddag bericht ontvangen van AnnaMaria dat ze de laatste, dus alle, pakketten heeft bezorgd. Is dit transport afgerond, maar niet op de manier zo als wij hadden bedoeld.

De eerste kledingpakketten zijn inmiddels gelost in Polen en zullen vanuit hier worden gebracht naar mensen in Oekraïne die bij bombardementen alles zijn kwijt geraakt.